Greetings from Tim Buckley
Çocuk ya anne-babası gibi yapar ya da onlar için yapar…
Bunları yaparken farkında olmasına veya onları tanımasına bile gerek yoktur.
Film Jeff Buckley’in gerçek öyküsünü konu alır. Babası Tim Buckley, genç yaşta müzisyen olan sevgiyle dolu albümler yapan ancak evini ve çocuklarını sevgilisi için terk eden bir babadır. Jeff onu bebekliği hariç sadece sekiz yaşında bir kere gördüğü için reddetmektedir. Babasını reddettikçe onunla olan görünmez bağı güçlenen Jeff, babası gibi müzisyen olur ve karşılaştığı herkes onu babasına benzediğini söylemektedir.
Yıllar sonra Jeff, babasının anısına düzenlenen bir programa katılır; orada babasının eski arkadaşları ile beraber olur. Her ne kadar Jeff babasına kırgın olsa da, birbirimizi bize bağlayan sevginin ilk bağı ailemizde başlar. Onların birbirlerine olan sevgisinin meyvesi olarak dünyaya geliriz. Nasıl anne ve baba olurlarsa olsunlar bize dünyaya getirerek büyük bir iş başarmışlardır. Önemli olan olmayan veya alamadıklarımız değil, bize verilen hayata bakmamızdır. Bu sevgi akışı tamamlana kadar kendimizi sevemeyiz. Kendimiz sevmedikçe başkasını sevemeyiz; sadece sevgi yoksulu olabiliriz. Sevilmek için seviyormuş gibi yaparız.
Muhtemelen Jeff’in içindeki çocuk babası tarafından görülmek istemektedir ve aynı onun gibi müzisyen olur. Koşulların belki de hediyelerinden biri budur. Oysa aile dinamikleri çok daha karmaşıktır…
Babası Tim, uyuşturucu bağımlısı olmamasına rağmen, 28 yaşında aşırı dozdan ölü bulunmuştur. Benzer bir yaşam oğlu Jeff’i de bulur; o da 30 yaşında bir nehirde boğularak ölür. Buckley ailesinin geçmişi ile ilgili pek fazla bilgi yok ancak II. Dünya Savaşı görmüş kökleri Avrupa’ya dayanan bir aileden gelmiş olduğu anlaşılıyor. Savaş zamanı yaşananlar, kaçanların ardında bıraktıkları acılar ve suçluluk duyguları… Bunların hepsi bir ihtimal olsa da, Tim ve Jeff’in yaşadıklarına benzer tekrarlayan aile kaderleri başka ailelerde de görülüyor; Kennedy ailesinde olduğu gibi…
Ölüm, hastalık, kaza veya başka tekrar eden durumlar… Bunlar ailemizde ve onların atalarında tekrarlanıyorsa, bu ailenin kaderi olabilir. Ancak bunların farkına varmak ve olanı olduğu kabul ettiğimizde, tüm olanları sevgiyle geçmişte bıraktığımızda, özgürleşme yolunda ilk adım atılmış olur…